Binbir Umut Sokağı Ve Sen Dağlar mı ne Omuzlarımda hoşça kal sedası Bir yük, Yüreğimdeki güç /emanet/ gülüşlerim Amentüsü çalınmış sevdanın Gömülmemiş ölüye mirasıdır… Nefes alış verişlerce acıyan. Perdeleri sıyrılmış oda Bomboş bir ev Ümitle beklenen kapı Ve gelmeyen sevgili Ardında hoşça kal sedası kara kelam Ey sevgili Ayakların ak zambakları eziyor gibi Gidişin Adımladıkça uzaklara Uzaklardan… uzaklara Yürek suyuyla açmış. Eflatun gülüşlerinide aldınmı yanına Somurtmalarını olsun bırakmadınmı Bin bir umut sokağında İzindemi kalmadı kaldırımlarda… Hoşça kal sedası bir ses Omuzlarımda gül destesi dağlarmı ne, yaşanmışlıklarca ihtiyar gözlerim dalıp gitmiş birazdan gelecekmişsin gibi… biliyorum, yutkunmalarıma takılacak sözlerim külün nasıl yandığını anlatamayacağım sana gönlümü savuramayacağım ayaklarına kaldırımlara söyleyeceğim yine /dinle! Sarsılma… Ses katma şahitliğine, Hüzne boyama rengini Allah aşkına Üstünde yürüyen, incinir/ sonra aramızda zemheri… demir kapı üşümeyi unuttum… bin bir ümit sokağı teker teker kapanan kepenkler camına vuran her yağmur damlası gözlerimde yoğunlaşmış bulutların feryadı… dostum diyen bir ses perdeleri sıyrılmış oda ‘babacandan kiralık’ Gözlüklü bir adam gitti diyor,gitti… kavilleşmediydik belki ama akşam sefalarından kokular süzdüydüm koynuna taşımaya, gül dalı bir tarak yaptım /ellerimle/ saçlarını taramaya… bin bir umut sokağı avuçlarım terli,kalbim emanet gelirsen eğer söyleyeceğim sana Kirpiklerimi nereye sakladığımı. Ali Rıza ERSEN